24/7 thuis? Hoe krijg je structuur en verbinding?
En dan ineens zijn we allemaal voor langere tijd 24/7 thuis. Steeds meer daalt het besef in dat het menens is en niet even voorbij waait. Alles wat er nu nodig is in en rond de zorg, heeft natuurlijk de hoogste prioriteit. Maar we zijn we nu ook allemaal thuis. En 'thuis' is tegelijkertijd kantoor, school, cultuurpodium, bieb, bioscoop, cafe en sportplek geworden. En zo leef ik van de ontbijttafel direct naar die zoom-meeting via rekenles met mijn kinderen naar de boodschappen of een ander klusje. Ondertussen het nieuws op de voet volgend, append en bellend met vrienden en familie. Onrust, het gevoel dat alles maar half af is, je te dicht op elkaars lip zit, de ander niet meewerkt en al helemaal geen tijd meer voor jezelf. Herkenbaar? Behoefte aan even een pas op de plaats, alles weer ordenen, handvatten voor meer verbinding, tijd voor elkaar en voor jezelf?
Hoe het mij vergaat: de eerste week van 'thuisschool' en thuiswerken had nog wel iets unieks. Een week vol improvisatie en 'challenges'. Vol goede moed gingen we aan de slag met weekplanningen, conference calls, online coachgesprekken, taken in het huishouden verdelen of juist dat allemaal eens een dag niet te doen. En te zien hoe het liep. Onbewust onbekwaam gingen we deze uitdaging tegemoet. In de afgelopen week, week twee, landt bij iedereen het besef dat dit weleens voor langere tijd de opzet en het nieuwe ritme zal zijn. Dat we dus niet zomaar naar de buren kunnen lopen, buiten kunnen spelen met vriendjes of even een kop koffie met een collega kunnen drinken. Vooral voor de kinderen een teleurstelling. De regels en richtlijnen vanuit het RIVM worden strenger en het 'nieuwe' wordt ´gewoon´.
De reistijd, fysieke afspraken en logistieke agenda is weg, maar de duidelijke fysieke grenzen tussen werk, school, opleiding, sport en huishouden vervagen nu, waardoor er bij mij een nieuw gevoel van onrust en disbalans ontstaat. Mijn aandacht is niet overal volledig bij en doordat alles door elkaar loopt, bekruipt mij het gevoel dat ik alles half doe. Hoe houden we dit draaiende en houden we het ook nog leuk? En is dit ook niet de kans om meer in verbinding met elkaar te zijn? Wat maakt dat ik dit ook nog wil? Als we allemaal maar gezond blijven toch?
Ik merk dat ik hier tegenaan loop en dat de door elkaar bewegende activiteiten en rollen mijn gevoel van onrust vergroten. Tijd om een pas op de plaats te maken en terug te grijpen naar een paar coachtechnieken en -modellen om deze onrust te lijf te gaan en om ons 'hoofdkwartier' in te richten naar de nieuwe situatie. Ik kijk naar mijn levenswiel en stel de priotiteiten opnieuw vast voor de komende tijd. Ik verzamel luchtige opdrachten om met mijn gezin te kunnen doen, te lachen en zo de zinnen even te verzetten. De Vraag van de Dag is nu al een blijvertje. Samen bespreken we wie wat doet in huis en hoe de weekplanning er voor iedereen er in grote lijnen uitziet. Ook creeeren we in en rond het huis een paar fijne plekken om te kunnen sporten of juist even lekker alleen in de zon te kunnen zitten of waar je echt ongestoord je mail kan beantwoorden.
Dit voelt goed, de onrust is weg en ik merk dat we meer in verbinding komen met elkaar en met onze omgeving. De derde week staat nu voor de deur. Mij fysiek goed blijven voelen, positieve energie en mijn concentratie hoog houden nu de dagen meer en meer op elkaar lijken, wordt de volgende uitdaging. Daarover later meer.
